Το ονειρο της ημερας “Η τρελη psycho δολοφονος με την οδοντογλυφιδα”
psycho δολοφόνος. γνωστή σε όλους και επικηρυγμένη.
φοράει άσπρο φόρεμα, μερικές φορές και μπουφάν, τζιν ή σομόν. έχει πάντα οδοντογλυφίδα στο στόμα.
Σκηνή 1
έχει εμένα και πολύ κόσμο, αλλά και αστυνομικούς ομήρους σε ένα κτήμα.
έχει μια ομάδα μαζί της με όπλα.
Είναι και ο πατέρας της εκεί, ο οποίος την στηρίζει.
αυτός μοιάζει με τον Γλέζο: άσπρα μαλλιά, μουστάκι.
Αυτή κάτι περιμένει και δεν μας αφήνει, αλλά δεν θυμάμαι τι. κάποια λύτρα;
Σκηνή 2
Είμαι μαζί της σε ένα λεωφορείο που είναι σκοπιά σε μια είσοδο του κτήματος.
μιλάμε ώρα, είναι και οι δικοί της εκεί με όπλα,
όμως της κάνουν ενέδρα οι ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας και αυτή ξεφεύγει
και όταν έρχονται να με ανακρίνουν εγώ τους λέω ότι ήταν απλά μια διαπραγματεύτρια ή προμηθεύτρια
ή κάτι τέτοιο και αυτή το μαθαίνει και το εκτιμά και κερδίζω την εμπιστοσύνη της.
Σκηνή 3
Μου περιγράφει μια ιστορία για το παρελθόν της,
όπου παραλίγο να την πιάσουν αλλά πήρε κάποιον όμηρο και τον σκότωσε και ξέφυγε.
Σκηνή 4
Είμαστε σε μια αυλή στο κτήμα μαζί με πολύ κόσμος και αυτή μου μιλάει.
Ξαφνικά ένας αστυνομικός με όπλο των εδικών δυνάμεων με κοτσίδα μαλλί
και αλεξίσφαιρο γιλέκο και πουκάμισο και όπλο κινείται προς το μέρος της
από την άλλη μεριά του φράχτη.
Αυτή τον βλέπει και καταλαβαίνει ότι η αστυνομία ετοιμάζεται να της κάνει ντου.
Με παίρνει όμηρο και με σφίγγει από τον λαιμό.
Συνειδητοποιώ ότι θα πεθάνω όπως ο προηγούμενος όμηρος της.
Αυτή μου λέει να μην ανησυχώ.
Προχωράμε σε αυτή τη στάση.
Εγώ την παρασέρνω επίτηδες, προς ένα συγκεκριμένο ύψωμα/βράχο.
βλέπω τα αυτοκίνητα της αστυνομίας που μαζεύονται κάτω από τον βράχο και όπως με έχει πιασμένο, πηδάω από το ύψωμα κάτω με κίνδυνο να χτυπήσω και την παίρνω μαζί μου.
Σκάω πιο μαλακά απ ότι νόμιζα, αφού σκάω πάνω της γιατί αυτή με κρατάει ακόμα από πίσω.
Φωνάζω στους αστυνομικούς “πιάστε την! πιάστε την τώρα!”.
Αυτοί είναι με προτεταμένα τα όπλα αλλά δεν κάνουν κίνηση. Καμία. Απλά μας κοιτάνε.
Της παίρνω από το στόμα την οδοντογλυφίδα και την καρφώνω στην καρωτίδα της πολλές φορές.
Ξεφεύγω από το πιάσιμο της, ενώ αυτή είναι μέσα στα αίματα και τινάζεται και πάλλεται σπασμωδικά και πεθαίνει.
Εγώ ωρύομαι στους αστυνομικούς ότι με κοίταγαν και δεν έκαναν τίποτα.
Ξυπνάω.
Αγαπητέ αναγνώστη, στην ζωή σου, αυτήν την περίοδο νοιώθεις εγκλωβισμένος.
Δεν βλέπεις διέξοδο σε ότι σε ασφυκτιά.
Παρόλο που σε συνειδητό επίπεδο περιμένεις έξωθεν βοήθεια απεγκλωβισμού, το ασυνείδητο σου σε ενημερώνει ότι μόνο με την δική σου δράση θα το επιτύχεις.
