Το ονειρο της ημερας: Ο Ντι Καπριο με ροζ κραγιον

“Ο διευθυντής του ιδιωτικού σχολείου Pierce ήταν σε μια αίθουσα και μας έκανε μάθημα.
Μου φώναζε πάρα πολύ γιατί δεν έγραψα ένα τεστ που μας είχε βάλει νωρίτερα και εγώ άρχισα να του φωνάζω και να του λέω “εμένα δεν με ενδιαφέρουν αυτά. με ενδιαφέρει με ό,τι ασχολούμαι να έχει σχέση με την φύση και δημιουργικά πράγματα”.
Μετά έψαχνα χαρτί και δεν έβρισκα. Ζήτησα από την από πίσω μου να μου δώσει χαρτί και δεν είχε.
Μετά, αφού έφυγαν όλοι για να μπει η επόμενη τάξη, το θρανίο μου άνοιξε και μπήκα μέσα σε άλλο δωμάτιο και ξεκίνησα να γράφω παντού στο νέο δωμάτιο (τοίχους, τραπέζια κλπ).
Τα γράμματα όμως, δεν φαίνονταν καλά και ανησύχησα ότι ο δάσκαλος δεν θα μπορέσει να διαβάσει αυτά που γράφω.
Μετά συνέχισα να γράφω μια ιστορία για κάποια μάγισσα.
Μετά κάποιος που μοιάζει με τον Ντι Κάπριο και είναι κομμάτι της ιστορίας που γράφω, είναι μέσα σε μια ντουλάπα και φοράει ροζ κραγιόν. Τότε εμφανίζεται ένας άλλος δάσκαλος και μου λέει: “μα γιατί του έβαλες ροζ κραγιόν;”.
Και του απαντώ “γιατί όχι ροζ; του πηγαίνει το χρώμα”.
Μετά ξύπνησα………………………………………..”

****

Αγαπητή αναγνώστρια, το όνειρο σου λέει ότι πιστεύεις ότι έχεις περισσότερα προσόντα στην ζωή σου από αυτά τα οποία πραγματικά έχεις και ως εκ τούτου ότι δεν χρειάζεσαι καθοδήγηση από κανέναν.

Αυτή η λανθασμένη πεποίθηση σου σε οδηγεί να έχεις απώλειες τις οποίες στην συνέχεια δεν μπορείς να αναπληρώσεις.

Έτσι οδηγείσαι στην φαντασίωση ότι είσαι παραγωγική, ενώ στην πραγματικότητα τα δημιουργήματα σου δεν αφορούν κανέναν, ούτε καν εσένα.

Αυτό, εάν συνεχίσεις να το κάνεις, όπως λέει το όνειρο σου, υπάρχει κίνδυνος να μεταπέσεις από την φαντασίωση στην ψευδαίσθηση.

Θα σε συμβούλευα να κάνεις μόνο αντικειμενικά γειωμένες δράσεις και να μην μπαίνεις στην διαδικασία να αποδεικνύεις ότι είσαι κάτι διαφορετικό από αυτό το οποίο τα αντικειμενικά δεδομένα της ζωής σου αποδεικνύουν ότι είσαι.