Εβδομάδα 13 έως 19 Ιουνίου
Δύο δρόμοι μπροστά που μπορεί να μην συναντιούνται γιατί είναι παράλληλοι ή αντίθετοι αλλά είναι και οι δύο . . . δρόμοι βαθιάς πρόκλησης για εξερεύνηση. Επιλογή σου αν θα ακολουθήσεις το δρόμο με τα χρώματα της αφηρημένης σκέψης, αν μέσα απ την επικοινωνία θα ψάξεις τη “σύνδεση” με διαφορετικές διαστάσεις και προοπτικές ή αν θα παραμείνεις στάσιμος εκλογικεύοντας κάθε τί που σε βολεύει.
Το στοίχημα αυτής της χρονικής περιόδου είναι η πολύπλευρη διανοητική λαχτάρα για εμπειρίες και εκπλήρωση. Συναισθήματα που ρέουν ακόμα και απρόβλεπτα με σκοπό την έξαψη, το διαφορετικό ακόμα και το αλλοπρόσαλλο για κάποιους. Την σύνδεση του μυαλού με τη καρδιά ακόμα και αν δεν εγγυάται το ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.
Είναι στιγμή για ένα update μέσα στον μικρό-κοσμό σου, αρχίζοντας με τη καταγραφή των εμπνεύσεων που έχεις. Αφήνοντας το μικρό παιδί ελεύθερο να παίξει με τις θεές και τους θεούς του, να γελάσει και να γεμίσει με όμορφα πράγματα. Να χαρεί μέσα απ τη δημιουργία ακόμα και αν ο λόγος είναι απλά η περιέργεια του. Άφησε το μέσα απ το παιχνίδι να φτάσει τη βαθιά κατανόηση επιπέδων που νομίζεις πως έχεις ήδη αγγίξει . . .
Μπορεί να ανακαλύψεις πως δεν είναι αλήθεια πως έχεις δημιουργήσει τη ζωή σου με τέτοιο τρόπο που σε καλύπτει. Ακόμα και ότι οι ανάγκες σου δεν είναι τελικά αυτές που πιστεύεις. Ίσως ακόμα και να αναθεωρήσεις πως ο τρόπος σκέψης σου δεν είναι άκαμπτος αλλά δεν έχεις επιλογή λόγω των καταστάσεων.
Όλο αυτό το πλανητικό σκηνικό σε σπρώχνει στην αναζήτηση της δικής σου “αλήθειας”. Δεν είναι σίγουρο πως θα τη βρεις, αλλά σε σπρώχνει να φτερουγίσεις πέρα απ τα όρια σου. Να γνωρίσεις νέες προκλήσεις, νέους ορίζοντες, νέες διαστάσεις και να αποκτήσεις νέες εμπειρίες, έστω και για λίγο (ή για πολύ) κανείς δεν ξέρει.
Να δεις αν όλα αυτά που “νομίζεις” είναι αληθινά ή όχι.
Έχω αναφέρει πολλές φορές πως οι συμπαντικές ενέργειες μέσα σου, σου μιλούν συνεχώς. Σε βάζουν σε διαδικασία να αναρωτηθείς για το κάθε τί την κάθε στιγμή. Το θέμα είναι αν θέλουμε να τις ακούσουμε. Κατά πόσο είμαστε σε επαφή με τους θεούς μέσα μας. Πόσο πιστεύουμε στον Εαυτό μας και κατά πόσο κάνουμε τα στραβά μάτια, λόγω βολέματος, ακαμψίας, εγκλωβισμένου θυμού, φόβου. Εκεί όμως έρχεται το απρόσμενο και όχι τόσο καλοδεχούμενο, η κλωτσιά που λέμε και χρειάζεται να έχεις επαφή με τα παραπάνω συναισθήματα. Να έχεις επίγνωση των αντιδράσεών σου για να μην πληγώνεις τον άλλον λόγω της δική σου εσωτερικής σύγκρουσης της δομής και των ορίων σου.
Ίσως αν αντιλαμβάνεσαι πως κάθε φορά που εκφράζεις μια ατέλεια για τον άλλον, είναι η δική σου που καθρεφτίζετε, να μπορέσεις να δεις τον άλλον με περισσότερη κατανόηση, συμπόνια, αγάπη.
Καλή εβδομάδα!
