Το ονειρο της ημερας: Μπασκετακι με τη γυναικα μου

“Βρίσκομαι με τη γυναίκα μου στο εφηβικό μου δωμάτιο. Είναι άδειο με κλειστό το ένα παντζούρι, ενώ το άλλο είναι ελάχιστα ανοιχτό κ μπαίνει λίγο φως στο δωμάτιο, μιας και έξω είναι μέρα.
Η γυναίκα μου φοράει μαγιό και ένα παρεό. Κάνει ότι παίζει μπάσκετ χωρίς μπάλα. Εγώ πηγαίνω κοντά της και όταν σηκώνεται να σουτάρει, πηδάω σαν να παίζω άμυνα και της ακουμπάω το χέρι που σουτάρει σαν να της κάνω τάπα.
«Τάπα» της λέω. «Α, έτσι είσαι;» Μου απαντά.
Παίρνει μια μπάλα του μπάσκετ που βρισκόταν στο δωμάτιο και αρχίζει να ντριμπλάρει κανονικά και εγώ παίζω κανονικά άμυνα.
Αυτή τη φορά πηδάει ψηλά και ξαφνικά και εγώ δεν την προλαβαίνω με αποτέλεσμα να βάλει καλάθι στην μπασκέτα που βρισκόταν πίσω μου.”

****

Αγαπητέ αναγνώστη, όπως υποδηλώνει το όνειρο σου, η ζωή στον έξω κόσμο είναι δυσβάστακτη για εσένα, οπότε έχεις αποφασίσει να αποστασιοποιηθείς από αυτήν.

Έχεις περιθωριοποιηθεί σε λίγες εξωτερικές δραστηριότητες (όσες το άνοιγμα του παντζουριού) και ασχολείσαι μόνο με αυτές, αποφεύγοντας τις πραγματικές εντάσεις της ζωής.

Με βάση το όνειρο, το ίδιο αποστασιοποιημένος, ίσως όχι με τον ίδιο τρόπο, ήσουν και στην εφηβεία σου.

Αυτό όμως το οποίο είναι πραγματικά επικίνδυνο για εσένα, όπως φανερώνει το όνειρο σου, είναι ότι έχεις βρει δικαιολογίες χαράς, ώστε να τεκμηριώσεις στον εαυτό σου αυτήν σου την απόφαση.

Θα μπορούσες να πείσεις τον οποιονδήποτε άνθρωπο, προσπαθώντας έτσι να πείσεις τον εαυτό σου, ότι είσαι χαρούμενος με την ζωή που κάνεις και ότι δεν υπάρχει ανάγκη να αλλάξεις το παραμικρό, όμως εσύ ο ίδιος γνωρίζεις καλά ότι αυτό δεν είναι αλήθεια, αφού βλέπεις ότι το φως στο δωμάτιο είναι λιγοστό.

Ο αγώνας μπάσκετ φανερώνει ότι εάν αποφασίσεις να βγεις στον έξω κόσμο θα βιώσεις αντίσταση, τόσο μέσα σου όσο και έξω σου.

Θα σε συμβούλευα να το κάνεις, γιατί η ολοκληρωτική αποστασιοποίηση (κατάθλιψη) με αυτήν που ζεις τώρα, δεν έχει διαχωριστική γραμμή. Είναι ένα απλό σπρώξιμο στο παντζούρι.